De stand van zaken: Tunesië kiest Ennahda, een partij die zich waarschijnlijk toch ontwikkelt als een soort Turkse Erdogan-AK-variant. Niet echt kwaadaardig. Zo nu en dan schiet de Turkse versie wat heen en weer met Koerden en worden ze agressief als Israël hetzelfde doet met Gaza, maar daar blijft het ook bij.
In Egypte gaat het al wat verder. Daar kiest men volgende maand ofwel de salafisten of gewoon happy hardcore moslimbroederschap.
Maar in Libië gaan ze all the way. Wat werd daar in de bevrijdingsspeech als eerste aangekondigd? Juist ja, sharia. Een verbod op rente en eindelijk, eindelijk, eindelijk weer polygamie. Dat hadden ze wel gemist onder Gadaffi.
NOS-correspondent Lex Runderkamp stond in het publiek en verbaasde zich ook over die veelwijverij. Dat was toch middeleeuws? Maar dat had hij dus verkeerd begrepen, zo had zijn tolk hem uitgelegd. We moesten dit zien als een handreiking naar al die loslopende weduwes van oorlogsslachtoffers die nu mooi een positie als bijvrouw konden veroveren. En ach, dan mag die vrouw onder sharia haar recht op een erfenis gehalveerd zien worden, krijgt ze de plicht om haar echtgenoot te gehoorzaam en kan ze zo nu en dan een corrigerende tik krijgen, die polygamie is een mooie geste. En natuurlijk een prachtig cadeau voor de strijders.
Ook Hillary Clinton maakt zich geen zorgen over sharia in Libië. In andere landen zijn er prachtige voorbeelden hoe de sharia verweven kan worden met een mensenrechtenrespecterende grondwet. In Afghanistan gaat dat ongeveer zo. Artikel 1: Afghanistan is een ondeelbare islamitische republiek. Artikel 2: Islam is de nationale religie, maar anderen mogen hun geloof belijden binnen de wet. Artikel 3: Geen wet mag ingaan tegen de islam. Et voilà: sharia waarin de mensenrechten gerespecteerd worden.
Maar misschien is sharia niet eens het meest verontrustende wat er in Libië gebeurt. Misschien is het enger dat een zwaarbewapend comité van rebellen überhaupt wetgeving aankondigt voordat er ook maar is gehint op een voornemen tot democratie. Je kent het wel, iets met verkiezingen?
Uit dit stuk blijkt geen kennis van zaken omtrent de politieke situatie van Turkije. Dus ook de rest zal ik dan maar met een grote schep zout nemen.