Fascinerend, die lijst van vierendertig jaar integriteitsschendingen in de politiek in het blad Vrij Nederland. Ik raad u allen aan om die eens door te nemen. Niet alleen om de grotere gevallen, de steekpenningen, de penningmeesters die er met de kas vandoor gingen, Ton Hooijmaijers die met morele vakantie ging, Sjoerd Swane die zijn harde schijf in de Vecht gooide.

Maar de lijst staat ook boordevol huis- tuin- en keukenovertredingen. Een VVD’er die politieagenten uitscheldt voor „klerelijers”. Een verboden waterpomp in een tuin, een verboden caravanstalling in een schuur. Er komen mishandelingen voor, buitenechtelijke relaties, seks met onder- of bovengeschikten, al dan niet tijdens carnaval.

En dan zijn er al die tientallen dronken automobilisten die bij een politiecontrole politicus bleken te zijn.

Lees je die lijst, dan weet je hoe onbeholpen politici kunnen zijn. Macht corrumpeert, maar het gaat niet echt van harte. De meeste overtredingen zijn knullige struikelpartijtjes, geen omvangrijke gevallen van machtsmisbruik. Geruststellend.

Ayaan Hirsi Ali vinden we ook terug in de lijst. U herinnert het zich vast: het programma Zembla presenteerde in 2006 eigen onderzoek waaruit bleek dat ze gelogen zou hebben over haar naam en geboortedatum bij haar immigratie. Met spannend muziekje erachter en alles.

Er bleek uiteindelijk weinig aan de hand, en er werd nauwelijks iets nieuws gepresenteerd. Toch leidde de uitzending tot het vroegtijdige einde van Hirsi Ali als Tweede Kamerlid, van Rita Verdonk als minister, en uiteindelijk van het hele kabinet Balkenende II.

Acht jaar na die uitzending is het weer zover. Nieuwsuur trekt met veel bombarie een veertien jaar oude schikking tussen de staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, Fred Teeven, en de crimineel Cees H. uit de kast. Let wel: het feit dat het Openbaar Ministerie verregaande deals sloot met criminelen, was al heel lang bekend. Er werden talloze Kamervragen en zelfs een hele enquêtecommissie op stukgeslagen.

Toch resulteert het herkauwen van de feiten in 2014 opnieuw tot ophef. En het vat is nog lang niet leeg. Misschien leest iemand komende week wel een tien jaar oude krant en blijkt dat er in die tijd nog veel meer deals met criminelen werden gesloten? Misschien typt een ijverige journalist de term ‘IRT-affaire’ bij Google in, of ‘Mink K.’? Misschien komt er wel wéér een kabinet ten val omdat een nieuwsrubriek stokoud nieuws als BREKEND presenteert? Spannend!

Wat me het meest boeit aan dit soort zaken, zijn de verregaande beschuldigingen over en weer. Teeven wordt in navolging van de berichtgeving beschuldigd van ‘witwassen’. Alsof hij zelf met die miljoenen een protserige villa in Vinkeveen zou hebben aangeschaft! Nieuwsuur wordt op zijn beurt beschuldigd van verkiezingskoorts, van een hetze tegen VVD’ers, een typisch reflex van de ‘linksleunende’ publieke omroep nu de PvdA het niet zo lekker doet in de peilingen.

U mag mij naïef noemen, maar ik geloof er niets van. Ik geloof niet dat de grote nieuwsrubrieken, Nieuwsuur noch Zembla, ons land welke richting dan ook proberen op te duwen. Ik geloof niet dat, mocht Hirsi Ali of Teeven van de PvdA zijn geweest, dat de stellingname, de rellerigheid of de spannende muziekjes achterwege zouden zijn gebleven. En verder geloof ik niet dat Teeven graag criminelen wilde helpen of er lol in had om de belastingdienst op te lichten.

En wat ik vandaag verder op verschillende blogs las, namelijk dat deze aanval op Teeven te maken heeft met de getuigenverhoren die momenteel plaatsvinden over het vermeende pedofielennetwerk rond de oud-topambtenaar Joris Demmink, dat geloof ik ook niet.

Het zou zo kunnen zijn dat Demmink schuldig is aan zedendelicten, maar de samenzweringstheorieën gaan veel verder. Die theorieën gaan ervan uit dat de top van justitie elkaar de hand boven het hoofd houdt. Dat er één groot gecoördineerd zwijgpact is tussen ambtenaren, het OM, criminelen en de media.

En ik geloof het niet. Macht corrumpeert, die wet ken ik. Maar zo’n grote samenzwering veronderstelt in mijn ogen een geheimhouding, een discipline, een coördinatie en een kundigheid die volgens mij structureel ontbreekt in het ambtelijk bedrijf. Er zijn te veel lekken, te veel mensen die praten; er is te veel vertrouwelijke informatie die uitlekt, te veel dat fout gaat om zo’n samenzwering succesvol uit te voeren.

Let wel, de meeste bestuurders lukt het niet eens om een harde schijf in de Vecht te laten verdwijnen.