Daadkracht (NRC 6 april 2013)

Het wordt een onvoorstelbare kakofonie. Koninginnedag tot de macht 10. Haring met slagroom en oranjebitter; de polonaise in bergen plastic bekertjes; Marco Borsato met Armin van Buuren en het Concertgebouworkest; kleedjes met flippo’s, grabbeltonnen en schmink naast vijvers aan urine rond pispalen; kortgeknipte vrouwen met minirugzakjes en oranjespray in hun haar en de elite die ten midden van al dat massale plezier krampachtig zijn kritische houding probeert vast te houden.

Ik kan niet wachten. Dit land houdt van u, Hoogheid. Dit land is dol op u, ontzettend dol. En dat is terecht. U heeft klasse, u heeft verstand en u heeft het beste met ons voor. En zelfs nu de monarchie binnenkort een paar secondes vogelvrij door de lucht zal vliegen, zijn er geen luidruchtige bezwaren te horen. Dat mag u gerust opvatten als een stem vóór de monarchie, vóór u.

En ach, dat kan ik hier best toegeven. Soms zou ik wel willen dat u wat meer invloed zou krijgen. De politiek is besluiteloos en lijdt zichtbaar onder het juk van zijn ideologieën. Ik vermoed dat ons land bijzonder veel baat zou hebben bij een leider die zo nu en dan met zijn vuist op tafel slaat. Een machtige koning, zo iemand die je alleen in Bijbelverhalen of in Arabische oliestaten tegenkomt. Iemand die per decreet bijstuurt, ingrijpt, bij de gratie van het volk en de gratie Gods. Zonder politieke kleur, met gezond verstand en een achterban van miljoenen aanbidders.

Ik stel me bijvoorbeeld voor hoe koning Willem-Alexander de banken wél stevig aan de ketting zou leggen. Omdat het afgelopen moet zijn met die sloot belastinggeld die telkens weer nodig is om de boel te stutten. Omdat het afgelopen moet zijn met de fluwelen handschoentjes. Omdat je hard met hard moet bestrijden. Oh, wat droom ik ervan dat er op een dag gewoon een decreet uit het paleis arriveert, een ondertekende wet, die voorschrijft dat de banken nog maar een beperkt percentage van het BBP mogen verdienen. Dat ze moeten krimpen, omdat ze teveel overlast veroorzaken. Een Koninklijke naald in het waterhoofd. Het lijkt me prachtig.

Stel je voor: terwijl Rutte en Asscher puzzelen hoe ze in hemelsnaam de expansiedrift van de semipublieke sector kunnen beteugelen, valt er een perkamenten document met een gouden lint door de brievenbus van het torentje. Vanaf die dag, zo heeft de koning besloten, moet elke bestuurder van een universiteit, woningcorporatie, school of ziekenhuis met een nieuwe begroting, eerst even bij de koning op de koffie om goedkeuring te vragen. Megalomane plannen zullen daar op hoffelijke wijze in de pan worden gehakt, vastgoedprojecten afgekeurd, beleggingen verboden. Elke bestuurder die in auto met chauffeur arriveert is sowieso af. Want de koning leest de krant, en daar valt in te lezen wat voor puinhopen dat soort grootheidswaanzin telkens weer veroorzaakt.

Het zou een bevrijding zijn. En het hoeft niet alleen maar over grote zaken te gaan. Vindt Maxima het volk te dik? Dan volgt er een decreet dat suiker in producten aan banden legt. Geen eindeloos overleg, geen gelobby, geen amendementen, geen Eerste Kamers. McDonalds, Coca Cola, Mars Inc., Unilever; iedereen moet eraan geloven. Ik voorspel u: binnen de kortste keren is het Nederlandse volk afgeslankt. En vele landen zullen ons voorbeeld volgen. Stelt u zich voor. Zo nu en dan verschijnt er gewoon een brief. Een verordening. „Het Heeft Zijne Majesteit De Koning Behaagd” … de bijstand in zijn geheel af te schaffen zolang er nog passende vacatures bestaan. Er komt een verbod op belastingverhoging. De krijgsmacht wordt weer opgebouwd. Er wordt nooit meer met de vakbond gepraat. Ook niet met de werkgevers. Studiefinanciering wordt beperkt tot technische hogescholen, mbo’s en universiteiten omdat we daar nu eenmaal behoefte aan hebben. Er komt een quotum voor de hoeveelheid diagnoses, medicijnen, operaties en andere behandelingen per jaar. Gewoon, omdat dit land de neiging heeft zichzelf continue ziek te praten.

En de Tweede Kamer? Die krijgt een symbolische functie. Lintjes doorknippen, koekhappen. En ze mogen één kritische vraag per jaar stellen. Alleen de intelligente vragen krijgen antwoord. En ieder die geen eed wil afleggen aan de koning op 30 april, gaat met zijn hoofd op een hakblok. Omdat aan de macht niet wordt getornd. Verder wordt Koningsdag Koningsweek. Er wordt feest gevierd. Verplicht. Omdat dat de koning behaagt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *