Het is geen populaire strijd die Lodewijk Asscher heeft uitgekozen. De rode lichtjes op de Wallen lijken bij sommige Amsterdammers wel heilig. Ze zwijmelen bij de authentieke uitstraling, fantaseren er Baantjer-achtige taferelen en de klagerige ‘Old Amsterdam’-accordeonmuziek bij. Wat is er leuker dan een stelletje hoeren in het decor die je avondje uit dat rauwe randje geven?

Eigenlijk is het vreemd dat de Wallen niet eerder zijn schoongeveegd. Miljoenen toeristen denken jaarlijks achter de ramen die tolerante Nederlandse mentaliteit te ontwaren, maar eigenlijk staren ze in het gezicht van een eindeloos voortdurende menselijke catastrofe. Een drama van gedwongen borstvergrotingen en abortussen, 12-urige werkdagen en pooiers met honkbalknuppels. Ze kijken naar een Hongaarse vrouw die een jaar lang niks verdient in haar tachtigurige werkweek omdat ze zogenaamd haar Eurolines-busticket naar Nederland nog moet afbetalen bij haar pooier. Aangifte? Waarom zou ze? De pooier heeft de details van haar slavernij keurig opgesteld in een contractje en zij heeft getekend. Dat is erg, maar ja, ze draagt wel enorm bij aan die unieke sfeer op de Wallen. Net als trouwens de vrouwen van Saban B. Een miljoenenpubliek trok ook aan hun ramen voorbij. En ze hadden nergens blauwe plekken omdat Saban B. ze telkens heel slim direct na hun afranseling in een ijsbad legde. En Amsterdammers maar zwijmelen.

Aan de Pauw&Witteman-tafel was er maar één argument tegen Asschers bevlogen relaas: veel van dit soort meisjes hadden zelf gekozen voor de seksindustrie. Dat is erg belangrijk voor het publiek. Want wie zelf kiest voor een leven als hoer heeft zulke uitbuiting natuurlijk ook een beetje aan zichzelf te danken.

PvdA-kamerlid Sjoera Dikkers zegt in het AD zelfs een Fair Fuckkeurmerk te willen voor „vrijwillige” ramen, een soort witwassen van onrecht. Het voorstel is zo ridicuul dat het twee jaar terug nog op internet stond, als satire.

Maar wat zou het fijn zijn, zo’n keurmerk. Dan kun je gewoon zonder schuldgevoel, vol trots je buitenlandse gasten de Wallen laten zien. Je kunt ze verzekeren dat dit niet zielig is, dat dit geen slavernij is. Ze wilden het tenslotte allemaal zelf.